آتش بازی

هرچه دیدن منظره ی شهر از پنجره ی خانه قشنگ است، شنیدن  مدام ترقه و فشفشه و آتش بازی تا پاسی از شب قشنگ‌ نیست! امشب چهارم جولای روز استقلال آمریکا، رسم‌ آتش بازی همه جا برقرار است، نزدیکی ما به مرکز شهر باعث شد که از ساعت ۷ صدای ترقه ها شروع شود وتا الان ادامه پیدا کند. پسرک اولش زیاد اهمیت نمی داد ولی وقت خوابش همزمان شده بود با اوج آتش بازی و پسرک هی بلند می شد و از پنجره نگاه می کرد و رنگهای فشفشه ها را توصیف می کرد. تازه خدا رو شکر پنجره ها دوجداره است وگرنه فکر نمی کنم با این سروصدا پسرک می توانست بخوابد. این هم از شب استقلال ما! 

پ.ن. پسرک این آخریها عادت کرده خودش را توی بغلم می اندازد و به جای بغل ملایم در واقع خودش را پرت می کند‌. امشب داشتیم بازی می کردیم که بی خبر با پس کله اش کوبید روی لبم. انقدر دردم گرفت که اشک توی چشمهایم جمع شد همینطور که داشتم آخ و اوخ می کردم دیدم پسرک اینقدر ناراحت شده که توی چشمهای او هم اشک برق می زد. هیچی دیگر درد خودم را خفه کردم و پسرک را بغل کردم و گفتم من حالم خوبه چندباری تکرار کردم تا از آن حالت ناراحتی بیرون بیاید. این اولین بار بود چنین حالتی را توی صورتش می دیدم ترکیب نگرانی و غصه و چیزی شبیه سرزنش خود که چه کاری کردم‌. شرمنده ی آه و ناله ام شدم و تا به لب پسرک خنده برنگشت توی بغلم محکم نگهش داشتم و بوسه بارانش کردم.

پ.ن‌.۲ امتحان بوردم پس فرداست. از کل کتاب سه بخشش را خواندم و امروز مساله ها را مرور می کنم‌‌. امیدوارم حافظه ی طولانی مدتم به کارم بیاید وگرنه که در کوتاه مدت مطالعه چندانی نداشتم.