سالی که گذشت...

دو ساعت و خرده ای تا شروع سال نو باقی مانده. ۲۰۲۳ سالی پر ماجرا برایم بود،

   اتفاقهای خوب آینده سازی اتفاق افتاد مهمترینش فارغ التحصیلی و شروع رزیدنسی بود. اتفاقهای تلح هم کم نبود، تلخترینش از دست دادن دایی محبوبم بود‌. دایی ام از آن آدمهای دوست داشتنی بود که زندگی برایش آمد نداشت. کلی بدبیاری برایش پیش آمد و سخت‌ترینش سکته در اوایل چهل سالگی بود که کل زندگی اش را تحت تاثیر قرار داد. در پنجاه و چند سالگی هم در اثر تشنجی که ناشی از هزارتا درد و مرض بود توی بی کسی و فقر از دست رفت به همین سادگی. برادرم هنوز گیر افتاده توی جهنم افغانستان و شرایط روحی و جسمی اش تعریفی ندارد. مادرم بعد از جدایی از پدرم سختی های زیادی کشید و تازگیها زندگی اش رنگ ثبات به خودش گرفته. چند ماه اول رزیدنسی ام با استرس و فشار زیادی همراه بود در کنار همه اتفاقهای تلخی که در پشت صحنه جریان داشت. همسرم به صورت رسمی trading را شروع کرده و بیشتر پس اندازمان صرف سرمایه گذاری شده. عوض کردن مهد پسرک خوبی ها و بدیهای خودش را داشت‌. از محیط  سختگیرتر به محیط آزادتری آمده اما کیفیت آموزش مهد جدید تعریف چندانی ندارد. خودم هم توی دو سه ماه اخیر وزن اضافه کردم که دارد نگرانم می کند. باید شروع کنم به ورزش کردن. برآیند سال برای هدفهای کاری ام موفقیت آمیز بوده و راضی هستم اما در بعد سلامت روحی و روانی به خاطر همه ی مشکلاتی که گفتم در وضعیت خوبی نیستم‌. دو جلسه مشاوره رفتم‌. تا حدی کمک کننده بود اما حس کردم بیشتر از آن دو جلسه تراپیست چیزی برای ارائه ندارد. تصمیم دارم بگردم تراپیست جدید پیدا کنم و شروع کنم به بازسازی روح و روانم. امیدوارم سال جدید آرامش بیشتری برای همه مان به ارمغان بیاورد.