چالشهای بزرگ کردن بچه چندزبانه

پسرک این روزها بی وقفه حرف می زند، حالا چقدرش قابل فهم است بماند. به خاطر وقت زیادی که در مهد می گذراند انگلیسی را به عنوان زبان اول انتخاب کرده هرچند ما تمام تلاشمان را می کنیم تا در خانه فقط فارسی حرف بزنیم هرچند گاهی اوقات وقتی می بیند ما فارسی مخاطب قرارش می دهیم خودش را به نشنیدن می زند. وقتهایی که رنگها را به فارسی برایش می گویم شروع می کند انگلیسی شان را به من برگرداندن و خندیدن. فکر می کند بازی می کنیم ولی حاضر نیست فارسی ها را بگوید. مثلا می گوید this is red وقتی من تایید می کنم و می گویم بله این قرمزه می گوید no red من می گویم بله قرمز یا red. قبول نمی کند می دود سمت پدرش که daddy this is red و تا پدرش نگوید red بیخیال نمی شود، بعد یک خنده ی شیطانی به من می کند و می رود. مهد جدیدش هم دوزبانه است معلمهایش به زبان اسپانیایی یا spanish حرف می زنند و همین دو هفته کلی کلمه و اصطلاح یاد گرفته. علت اینکه والدین از مهدهای دوزبانه استقبال می کنند این است که در ایالتهای جنوبی جمعیت بزرگی از مردم مکزیک و دیگر کشورهای آمریکای لاتین زندگی می کنند و دانستن زبانشان یک امتیاز بزرگ محسوب می شود. همسر که خیلی راضی است از این قضیه و می گوید پسرک توی سنی است که ذهنش آمادگی یادگیری هر زبانی را دارد و هرچه بیشتر در معرض این زبانها  باشد بعدا آسان تر یاد می گیرد. من که فعلا تمرکزم این است در خانه قانون فقط فارسی را رعایت کنیم و به نظرم به عنوان یک والد دوزبانه مسئولیت اصلی من یاد دادن زبان مادری به فرزندم است.