خیال نیمه شب

دیشب خواب آقای عاشق سابق را دیدم. عجیب نیست که هر از چندگاهی میاد به خوابم؟ خواب زمانی را دیدم که آمده بود خاستگاری، این بار اما پدرم قبول کرد و نامزد شدیم در حالی که اصلا انتظارش را نداشتم و توی خواب بهت زده بودم و در عین حال حس خوشایندی ته دلم بود.  وقتی بیدار شدم ساعت نزدیک ۴ صبح بود. پا شدم از تخت آمدم بیرون توی هال. یکم از پنجره شهر را تماشا کردم کمی به خوابم فکر کردم. رفتم فیسبوکش را نگاه کردم خیلی وقت است آپدیت نکرده اما گویا در اینستا حضور کمرنگی دارد و خوب چون اکانتش خصوصی است امکان دیدن پستهایش را ندارم. دوستم چندماه پیش می گفت که خواهرش از نوشته های فلانی تعریف می کرده و وقتی نشانش داده دیده عه این که آقای عاشق است. هیچی دوستم هم به روی خودش نیاورده و چیزی نگفته. دوباره فکر کردم اگر آن زمان که آمده بود پدرم کوتاه می آمد الان داستان زندگیم شکل دیگری بود. دیگر خیلی به خیالاتم بال و پر ندادم و به خودم نهیب زدم که دختر بلند شو برای  امتحان بورد بخوان که این خیالات سر امتحان به کارت نمی آید. کتابم را برداشتم و فصل آنتی بیوتیک ها راشروع کردم.  امروز به جلسه پرسش و پاسخ دانشجوها با رزیدنتها در مورد پروسه اپلای و مصاحبه دعوت بودم. حس جالبی بود، تا یکی دو ماه پیش به عنوان دانشجو پشت این میزها نشسته بودم و حالا به عنوان مهمان به سوالات سال آخری ها جواب می دادم. استادها  اصرار داشتند به جای دکتر فلانی با اسم کوچک صدایشان کنم من که هنوز راحت نیستم، شاید دفعه ی بعد!