پس اندازهای قطره ای

توی این پست می خواهم راجع به اهمیت باهوش عمل کردن توی زندگی آمریکایی حرف بزنم و بیشتر هم بعد اقتصادی قضیه مدنظرم هست.  

به طور مثال علت این که این جانب ساعت ۱۲:۴۵ بعد از نیمه شب بیدارم این است که ماشین لباسشویی را روشن کرده ام و منتظرم آخرین دور لباسها تمام شود تا توی خشک کن بیندازمشان. دلیل این شبکاری هم این است که طرح برقی که خریده ایم شبها رایگان است از ساعت ۹ شب تا ۷ صبح. بیشترین مصرف برق ما لباسشویی، آشپزی و کولر است. همسرجان که معمولا از فر برای آشپزی استفاده می کند صبح زود قبل از نشستن پشت میز کارش فر را روشن می کند و من هم شبها لباسشویی را راه می اندازم. با این ترفند توانسته ایم قبض ماهانه ی برقمان را در رنج ۵۰-۶۰ دلار نگه داریم. این برای ما که قبلا ماهی ۱۰۰-۱۵۰ دلار پول برق می دادیم پیشرفت بزرگی است و چون شرکت کوچکی هستند هرچند وقت یکبار برایمان کارت هدیه می فرستند آخرین بارش هم به خاطر حفظ قرارداد با شرکت فعلی با وجود جابجایی محل سکونتمان بود. در مورد اینترنت هم طرح خیلی خوبی داشتیم با یک شرکت کوچک و ماهی ۴۵ دلار بیشتر پرداخت نمی کردیم. اما محله ی جدیدمان قلمروی غولهای مخابراتی هست و شرکت ما منطقه مان را پوشش نمی داد. برای همین مجبور شدیم شرکت را عوض کنیم. اینترنت با سرعت حداقل ۳۰۰ تا ۵۰۰ مگ که برای کار همسر لازم است چیزی حدود ۶۵ دلار برایمان آب می خورد. موقع ثبت نام اینترنتی متوجه شدم که می توانم برای طرح اینترنت تخفیف دار اپلای کنم برای خانواده هایی که درآمدشان از یک حدی پایین تر است.  چون من هنوز شروع به کار نکردم شامل این طرح شدیم و نهایتا توانستم با ماهی ۴۷ دلار اینترنت ۱ گیگ بگیرم. دیگر اینکه چون سرویسمان را از یک شرکت دیگر به این شرکت منتقل کردیم به عنوان تشویق کارت هدیه ۲۰۰ دلاری برایمان فرستادند به علاوه ی پرداخت  جریمه ی  لغو قرارداد زودتر از موعد با شرکت قبلی تا سقف ۵۰۰ دلار که خوب برای ما فقط ۵۰ دلار بود. در مجموع توانستیم تا حد زیادی از هزینه ها را ثابت نگه داریم یا کمتر کنیم.

از دیگر مواردی که من معمولا مدیریتش را به عهده دارم پیدا کردن تخفیف‌های خوب برای خریدهای خانه است، مثل پوشک، دستمال مرطوب، دستمال کاغذی، مواد شوینده و مواد خوراکی خشک که وقتی به صورت عمده بخریم خیلی به صرفه در می آید. یا مثلا در مدتی که برای پسرک پوشک می خریدم همیشه بارکد تخفیف روی هر بسته هست، هربار بسته جدید باز می کنم اپ pampers را باز می کنم و اسکن می کنم بارکد را. کار ساده ای هست که وقت آدم را نمی گیرد اما بعد از یک مدت که چک می کنم می بینم کلی امتیاز جمع کرده ام که می توانم با آنها کارت هدیه بخرم. شاید فکر کنید چقدر سخت می گیرم یا مگر با کل این کارها چقدر می شود پس انداز کرد. به نظر من توی فرهنگ مصرف گرایی آمریکایی که کارش خالی کردن جیب آدم است اگر بتوانی پس انداز کنی هرچقدر اندک باز هم سود کرده ای.

پ.ن. این روزها گم شدن زیردریایی توریستی که برای بازدید بازمانده های کشتی تایتانیک چیزی نزدیک ۴هزار متر به اعماق اقیانوس سفر کرده در صدر اخبار است. ظاهرا زیردریایی پنج سرنشین داشته و بر اساس تخمین های قبلی ذخیره ی اکسیژنشان تا دو روز دیگر ته می کشد  و  تا امروز جستجوها بی نتیجه بوده. گویا مسافرین نفری ۲۵۰ هزار دلار برای این سفر پرداخت کرده اند و ممکن است این گرانترین و آخرین سفر عمرشان باشد 

پ.ن.۲. امروز صبح داشتم با پسرک توی پارکینگ قدم زنان به سمت ماشین می رفتم که توی مسیر جایی میان چمنها و زمین پارکینگ که در اثر آبیاری چمنها گلی شده بود لیز خوردم و روی زانوهایم فرود آمدم. زانوهایم کلی زخم و زیلی شد و شلوار سفیدم حسابی گل مالی. هیچی دیگر زنگ زدم به همسر که بیاید پسرک را ببرد مهد و خودم هم آه و ناله کنان برگشتم خانه 

پ.ن.۳. پسرک مهد کودک جدیدش را دوست دارد. معلمش خیلی تعجب کرده بود که چقدر خوب با محیط، معلمها و بچه ها کنار آمده. امروز صبح هم خوشحال لباسهایش را پوشید و قرار بود که همراهیش کنم که ماجرای زمین خوردن اتفاق افتاد. به گفته ی همسر  اوقاتش خیلی تلخ شده بود و تمام راه و توی مهد تا وقت خداحافظی مامی مامی می گفته طفلکی.

پ.ن.۴. فردا آخرین روز کلاس شنای پسرک است، می توانم با قطعیت بگویم هیچ پیشرفتی نداشته  با همسر به این نتیجه رسیدیم که فعلا برای کلاس بعدی دست نگه داریم و بگذاریم در همین استخر مجتمع تمرین/بازی کند تا احساس امنیت بیشتری پیدا کند و یک ماه دیگر دوباره ثبت نامش کنیم.