از همه جا

با اینکه کمتر از دو هفته به فارغ التحصیلیم مانده اما این روزها شبیه اصلا شبیه روزهای آخر دانشگاه نیست بس که تکلیف و امتحان و ارائه دارم تا خود هفته ی بعد. 

 الان هم که بیدارم چون چهل و نه تا مساله دارم که باید تا چهارشنبه صبح حل کنم و با این حجم کارها اصلا نمی شود بگذارمش برای دقیقه ی نود. خدا رو شکر حساب کتاب من خوب است و مساله های این سری چیزی فراتر از محاسبه ی غلظت و حجم و اسمولاریتی و غیره نیست. امتحان  قوانین و مقررات داروسازی هم این چهارشنبه دارم که آن یکی را علی الحساب گذاشته ام برای شب امتحان. کیس بیمارم را هم که هنوز برای ارائه آماده نکردم، بیچاره مریض پیوند کبدی، عفونت نادر مغزی گرفته و این دفعه ی چندم است مریض های مختلف را می بینم که از ناحیه ی بینی عفونت به مغزشان رسیده.  لطفا هرچیزی را اسپری نکنید توی بینی تان، خصوصا این اسپری های آب نمک که سرشان را خیلی وقت است باز کرده اید و معلوم نیست داخلش چه میکروبهایی رشد کرده. حالا این مریض که داروهای سرکوب سیستم ایمنی مصرف می کند و مستعد عفونت است اما یک مورد دیگر داشتیم که مریض کاملا سالم و جوان تمام لوب جلوی مغزش را قارچ گرفته بود و در کمتر از سه ماه کور شده بود.

 بگذریم، لباسهایی که سفارش داده بودم رسید اما هنوز لباس و کلاه فارغ التحصیلی به دانشکده نرسیده. دوتا  پیراهن سفید و  قرمز گرفتم، هر دوتایشان را دوست دارم اما فکر نکنم بخواهم هر دو را نگه دارم‌. 

دیگر اینکه امشب وقتی پسرک در آستانه ی خواب بود متوجه شدم دارد حروف الفبای انگلیسی را بر عکس می گوید و حتی یک حرف را هم جا نینداخت. برایم جالب بود و باعث شد بروم کمی سرچ کنم ببینم آیا موارد مشابه پسرک هست. میان همه ی تحقیقاتم به عبارت hyperlexia رسیدم. گویا در توصیف کودکانی به کار می رود که زودتر از سنشان خواندن و نوشتن یاد می گیرند و به نوعی به حروف و اعداد علاقه ی غیر معمول دارند. البته خواندم که در بچه های آتیسم هم شایع است اما وقتی که وارد جزئیات شدم دیدم پسرک خیلی از نشانه های معمول آنها را ندارد. به هرحال باعث شد که دفعه ی بعد از دکتر پسرک بخواهم یک رفتاردرمان معرفی کند تا مطمئن شوم جایی برای نگرانی نیست. دوران ما این چیزها استعداد و نبوغ حساب می شد اما حالا می گویند هرجایی که بچه خیلی استعداد زیاد نشان می دهد احتمالا یک جای دیگر یک gap یا کمبود وجود دارد و بیشتر هم مرتبط با مهارت های ارتباطی و اجتماعی هست. اما جدای از این علاقه ی وافر پسرک به حروف و اعداد و اشکال، پا به توپش هم خیلی خوب است. خیلی مسلط با توپ می دود و شوت می کند، چپ پا هم هست انگار. اسمش را برای کلاس فوتبال تابستانی نوشتیم: یک روز در هفته به مدت نیم ساعت! بیشتر هدفمان این است با بچه های هم سنش بازی کند و کار تیمی را یاد بگیرد. کلاس شنایش هم ماه بعد شروع می شود، کمی دیر شروع کردیم اما خوب ماهی را هروقت از آب  بگیری تازه است. پسرک تازگی ها جملات بیشتری استفاده می کند. مثلا امروز که پایش به تختش خورد ناله کنان آمد پیشم که it hurts. تماشای تلویزیونش را خلاصه کردیم به دو سه تا برنامه Miss Rachel و Pokoyo و کانال طوطی برای زبان فارسی. از خانم ریچل که خیلی چیزها یاد گرفته و  با پوکویو هم‌ حسابی می خندد. زبان فارسی را خیلی دنبال نمی کند مگر این که شعر و آهنگ داشته باشد. ما به هرحال برایش پخش می کنیم تا گوشش عادت کند. خلاصه که پسرک حسابی مشغولمان نگه می دارد.