خب هفته اول کارورزی هم تمام شد. آخرین کارورزی من در بیمارستان رزیدنسی ام هست، مزایا و معایب خودش را دارد. مثلا از الان به سیستم بیمارستان عادت می کنم ،الان  توی راهروها گم می شوم به جای سه ماه دیگر :) و با فارمسیست ها و رزیدنت های فعلی آشنا می شوم. کارورزی ام پیوند عضو هست و چون آشنایی نسبی دارم با داروها و بیماریهای مرتبط، شرکت در بحثها برایم راحت است و ظاهرا تیم پیوند از عملکردم راضی هست و فکر می کنم از الان سطح انتظارات  بالاتر رفته. شاید یکی از معایبش این باشد که در آخرین کارورزی قبل از فارغ التحصیلی ام هم باید سخت تلاش کنم چون قرار است یکسال دیگر اینجا باشم و نمیخواهم تصور اولیه شان از من خراب شود. از اینها که بگذریم ۵ هفته ی دیگر جشن فارغ التحصیلی مان است. لباس و کلاه مراسم را هنوز برایمان نفرستاده اند. خودم هم باید به فکر کفش و  لباس مناسب باشم. برای پسرک یک دست لباس گرفته ام برای مراسم، پیراهن، شلوار و جلیقه با کفش رسمی، خیلی بهش می آید. برای همسر هم دو تا کت آنلاین خریده بودم که به تنش خوب نمی نشیند. برنامه ی آخر هفته این است برویم اینها را پس بدهیم و ببینیم چی پیدا می کنیم. 

باورم نمی شود چهارسال به سرعت برق و باد گذشت و در یک قدمی فارغ التحصیلی هستم. انگار همین دیروز بود مردد بودم بین ادامه مسیر با phd یا یک شروع جدید با pharmacy، حالا به یقین می توانم بگویم که از انتخابم راضی هستم و در مسیری قرار دارم که رضایت درونی دارم و متناسب است با شخصیت، هوش، توانایی ها و دانشم و برای این حس پرمعنا حسابی شکرگزار و قدردان هستم. 

پی نوشت: امروز قرارداد رزیدنسی را رسما امضا کردم و به قول اینجاییها

 !can't wait to see what future hold