این روزها که سرم خلوت‌تر شده برای گذران وقت فیلم کره ای "وکیل Woo خارق العاده" را می بینم. داستانش را دوست دارم چون شخصیت اصلی داستان یک وکیل فوق العاده باهوش است که اوتیسم دارد. نمی دانم چرا در مورد شناخت افراد اوتیستیک کنجکاوی و علاقه خاصی دارم. هرچند نمی دانم چقدر این فیلم‌ها بر مبنای واقعی و علمی ساخته می شود اما حداقل هایی را یاد گرفته ام‌. قبلترش سریال atypical را دیدم و یک شوی تلویزیونی در نتفلیکس به نام love on spectrum را دیدم. شاید علتش این باشد که سال بالایی ام پُل اتیستیک بود از نوع high functioning اما خوب مثلا عدم برقراری ارتباط چشمی در مورد او صدق نمی کرد اتفاقا خیلی خوب هم ارتباط چشمی برقرار می کرد، اما می توانستم obsession اش را ببینم در مورد تاریخ و سیاست و البته در مورد برخوردهای اجتماعی هم مشخصا نمی توانست زبان اشاره و بدن آدمها را متوجه بشود. از طرفی فیلم‌های کره ای خوب است عشقهایش خیلی رومانتیک است و این پسر خوش چهره ی فیلم که عاشق وکیل داستان شده خیلی قشنگ نشان می دهد چطور می توان با احترام و درک با آدمهایی که متفاوت از اکثریت هستند رفتار کرد. البته که صحنه های رومانتیکش را هم‌خیلی دوست دارم مثلا اولین ابراز علاقه، اولین دست گرفتن، اولین بوسه. واکنش من موقع این اولین های فلیم معمولا این طوری است که دستم را روی قلبم میگذارم و با لبخند aww می گویم.  کلا فیلم‌ کره ای برای روان من شبیه مدیتیشن عمل می کند، بدون پیچیدگی، ملو و شیرین