دیروز شرایطی پیش آمد که شاهد تولد دخترک زیبای دوستم شدم، چه تجربه ی زیبای توصیف ناپذیری. دوستم عمل سزارین داشت و به خاطر کرونا شوهرش نمی توانست پسرکشان را در خانه تنها بگذارد و مجبور بود برای عمل تنهایی برود. آنها هم‌ مثل ما دور از خانواده و فامیل هستند و سپردن پسرک به دیگران هم عملا امکان پذیر نبود به دلایل خاص. اینطوری شد که من از اتاق عمل سردرآوردم. صدای گریه ی نوزاد زیباترین صدایی بود که در آن لحظه به گوش می رسید.  من اولین کسی بودم که با دخترک زیبایشان حرف زدم و دخترک گوشش را تیز کرده بود و با دقت گوش می داد. دخترک گیس مشکی، سالم و سلامت چشمانش را به دنیا باز کرد‌. خدایا شکرت!

پ.ن: امیدوارم پروسه ی تولد پسرک من طبیعی باشد چرا که سزارین هم ترسناک است، هم کلی جنجال بعد از عملش زیاد است.  مادر دخترک خیلی اذیت شد و یک زخم بزرگ روی شکم دارد که ماهها زمان برای ریکاوری لازم دارد. باز هم خدا رو شکر که همه چیز ختم به خیر شد.