شبهای امتحان آدم دوست دارد هر کاری بکند جز درس خواندن. ساعت ۱۲:۱۷ بعد از نیمه شب است و فردا  اولین امتحان جامع ترم  برگزار می شود. همه پنج کلاس را تقریبا یکبار و دوبار خوانده ام و نوبت مرور کردن است. بعید می دانم بیدار بمانم. می خوابم و ۴ و ۵ صبح بیدار می شوم. بدی این ترم این است تا خود پنجشنبه ی قبل امتحان کلاس داریم از ۸ صبح تا ۵ عصر و من تمام این هفته را یکسره درس خواندم تا پاسی از شب. درسها حسابی کاربردی شده و البته سختتر اما جالبتر با کلی کیسهای بالینی. آدم مجبور است مدام در حالت آماده باش و تجزیه و تحلیل این دارو و آن مریض و فلان بیماری و مکانیسم باشد. خلاصه عالمی دارد برای خودش داروسازی.

پ. ن: من هنوز که هنوز است کیک یا همان تکان خوردن گل پسر را حس نمی کنم. البته راستش اصلا نمی دانم باید منتظر چی باشم که اسمش را کیک بگذارم. توی سونوگرافی که حسابی در حال ورجه وورجه بود اما گویا گیرنده های من هنوز انقدر حساس نشده اند.

پ.ن ۲: فردا اولین روزی است که با شکم بالا زده همه ی همکلاسیهایم را می بینم. البته آنقدر لباسهای گشاد می پوشم که جلب توجه نکنم و هفته ی پیش که یک آزمایشگاه داشتم همکلاسیم متوجه نشد و من هم چیزی نگفتم. فعلا که کسی چیزی نمی داند تا ببینم در آینده چه می شود!