مدتی است دلتنگ دوستهای خیلی صمیمیم شدم. نه اینکه اینجا دوست نداشته باشم اما بعضی دوستی ها حاصل یک دوره خاص، زمان خاص و مکان خاص هستند. مثلا دوستی که در دوران زندگی در خوابگاه داشتی را به ندرت و شاید اصلا بتوانی در جای دیگری پیدا کنی. خوابگاه می شود خانه ی تو و هم اتاقی ها و هم سوئیتی ها خانواده ات. نوعیت دغدغه ها و مسائل روزمره با هر دوره ی دیگری از زندگیت کاملا فرق می کند. خیلی مهم است دوستی داشته باشی هر از گاهی از خاطرات مشترکی که داشتید صحبت کنید. نه صرف اینکه مروری بر خاطرات باشد و موضوعی برای صحبت برای اینکه خودت را یادت بماند. گذر زمان و شرایط آدم را به مرور زمان عوض می کند. بعضی تغییرات خوب است اما بعضی شان آنقدر ها هم خوب نیست. برای همین گاهی برای اینکه یاد خودت بیفتی و از آدمی که آن زمانها بودی از اراده ای که داشتی از نشاط و سرزندگی جوانیت انگیزه بگیری لازم است دوستی داشته باشی که دستت را بگیرد و به آن روزها ببرد. دوستانی که این روزها کمتر در دسترس هستند ی دوستانی که خودشان اسیر زندگی روزمره شده اند و دیگر حوصله و رمقی برای مرور گذشته ندارند.
پی نوشت: عیدتان خجسته
سلام....از دوستی گفته بودی...خیلی برایم جالب بود...چرا که همین چندروزپیش یکی از دوستان قدیمی وصمیمی ام مهمانمون بود ...اماراستش را بخواهی رفتارش را اصلا دوست نداشتم...او با خانواده اش درمشهد وسپس چند روزی در شمال وتهران وقم گذرانده بودوالبته خبر داشتم که می خواهد به مشهد برود ودرمسیرش به ما هم سر می زند...اما فکر می کنی برای من جی آورده بود...خیلی تو ذوقم خورد...یک جعبه شیرینی که از شهری که نا ساکنش هستیم خریده بود وآورده بود...!!!نمی دونم رفتارش درست تبوده...یا اینکه من پر توقعم!!!؟
می دونم چی میگی. گاهی نباید سخت گرفت. شاید فرصت نشده یا شاید گرفتاریهایش زیاد بوده یادش نمونده و هزار تا شاید دیگر. اگر هنوز همان حس دوران قدیم را داشت دیدنش دیگر بقیه چیزها مهم نیس. دوست خوب قدیمی سخت پیدا می شود
همه ی ایامت خجسته
تو هرجا باشی دوستانی داری که باهاشون خاطره بسازی
آره ولی من دلتنگ اون ایام هستم