نان

بعضی چیزها تا نباشند خلاشان را در زندگی حس نمی کنی.‌ مثال خیلی ساده ای دارم. مثلا از وقتی در این بلاد دور منزل گزیده ایم دیگر غذاهای نانی اصلا به کاممان مزه نمی دهد. در میان نان های باگت بعد از کلی آزمون و خطا نان whole wheat والمارت را به عنوان نان صبحانه انتخاب کرده ایم. برای سایر غذاهای نانی همه جور نانی را تست کرده ایم. از نان بربری فروشگاه عربها تا نان لواش و سنگک مارکت ایرانی ها. اصلا بگو اندکی به مزاقمان خوش بیاید. در خانه پدری که بودم چند سال آخر نانوایی محلمان نان سبزی خیلی خوشمزه ای پخت می کرد که مزه ی فوق العاده ای داشت. گاهی که مادر داغش را با خودش می آورد خالی خالی می خوردم و چه مزه ای! به افغانستان که کوچ کردم مدت کوتاهی که خانه پدری همسر جان سکونت داشتم نان شده بود بلای جانم. نمی دانم خمیرش بود یا آبش که باعث تورم معده ام می شد‌ تا این که در خانه ی خودمان در کابل سکنی گزیدیم. همسر جان یک نانوایی درجه یک پیدا کرده بود که نانهایش حرف نداشت. نان تنوری درجه یک با طعم عالی.از آنجا که آمدیم دیگر هیچ نانی به دهانم مزه نمی دهد. دوستان و آشنایان اینجا خودشان در خانه نان درست می کنند به رسم مردمان کشورم که پختن نان یکی از وظایف روزانه ی خانم خانه است و مشکل چندانی ندارند. من اما نه تا به حال نان پخته ام و نه وقتش را داشته ام. بنابراین مجبورم با همین نانهای بی مزه سر کنم و دندم نرم که هیچ وقت سراغ این هنرهای خانه داری نرفتم!