حالم گرفته. دلیلش خیلی مضحک است ولی باعث شده بفهمم علیرغم قدرت و استقامتی که در موقعیت های سخت از خودم نشان می دهم چقدر حساس و شکننده هستم در مقابل مسائل کوچکی که اصلا نباید برایم مهم باشد ولی انگار ته دلم انتظار داشتم که در جریان قرار بگیرم. مثلا قبلترها یکی از دوستانم در مورد خاستگارانش از من مشورت گرفت ولی وقتی عروسی گرفت من را خبر نکرد. یا دوست صمیمی ام در مورد مراسم عروسی خواهرش همه چیز را به من گفته بود ولی خانواده ام را دعوت نکرد. درست است خودم نبودم ولی در تمام مراسم های خانوادگی هم شرکت کرده بودیم. یا یکی از دوستان قدیمیم همراه خانمش مثل ما چند ماهی است ینگه ی دنیا آمده است. آنها در شهری دیگر ساکن هستند و تا هفته ی پیش احوالپرس همدیگر بودیم و دیروز پسرش متولد شده و اصلا به من نگفته بود که خانمش پا به ماه است. به نظرم یک جای کار می لنگد. می دانید دلخور می شوم و بعدش بیخیال آن رفاقت می شوم. دیگر رابطه برایم مثل قبل نمی شود. من در رفاقت هایم صمیمی تر و ساده تر هستم و انتظاری جز صداقت و سادگی ندارم. حتی در دوستی های مجازی هم همینطورم.
چند روز پیش ادل پرسید بزرگترین تفاوتی که میان جامعه اینجا و جایی که آمدی چیست؟ جواب دادم نوع روابط آدمها. در این چند ماه که آمدم متوجه شدم مردم اینجا کمتر نقاب می زنند. رک و راست هستند. مصالحه کاری نمی کنند. احساسشان را صادقانه بیان می کنند فارغ از اینکه خوب یا بد باشد. در جامعه ای که من در آن رشد کردم در ظاهر همه با هم به صمیمیت و خلوص رفتار می کنند اما در روزهای سخت نمی دانی دقیقا روی چه کسی می شود حساب باز کرد. مرزها مبهم است و شفافیت کمتر پیش می آید. آدمهای صاف و ساده زود سرشان کلاه می رود و خلاصه اینکه آشفته بازاری است.خلاصه اینکه امروز دلگیرم از آدمها.
صحرای عزیزم خدارو شکر که خوب هستی من مدتی بود به وبلاگ سر نمیزدم از بیام که فرستاده بوده خیلی خیلی ممنونم خدار رو شکر ما خوب هستیم ولی خیلی خیلی برامون دعا کنید که همه حادثات بخیر بگذره.
عزیزم تو هم دلگیر نباش از آدمها چون همین رسم روزگاره و بیشتر آدمها همینجوری ان تو خودتو ناراحت نکن. الهی همیشه شاد و سلامت باشین.
سلام بیضا جان. خدا رو شکر که خودت و خانواده سالم هستید و متاسفم برای عزیزی که از دست دادید. روحش شاد باشه. امیدوارم به زودی کاراتون درست بشه. مراقب خودت باش
کاااااملا درک میکنم... کاااااااملا!
شما هم بله؟!
اینروزها تنها راه آرام زندگی کردن تنها بودن و بی توقعی هست کلن باید سطح توقع رو بدون در نظر گرفتن الطاف پیشینمون به دیگران به نزدیک 0 برسونیم وگرنه به شدت اسیب میبینیم
سعی میکنم سطح توقعاتم پایین باشه ولی فکر میکنم این بیشتر برمیگرده به شخصیت آدمها که چطوری تا میکنن تو روابطشون
اره اینجور رفاقتها یهو ته دل ادمو خالی میکنه که چی شد یهو من کجای ذهن ادمها هستم اینها رو تجربه کردم و یه جایی خودمم بیخیال همه شدم و عین اونها چسبیدم به زندگی خودم و فراموششون کردم بهترین راهه لااقل سنگ تموم نمیزارم بعد اذیت شم
منم تقریبا چنین مسیری رو پیش گرفتم شیرین جان
خدانکنه، زنده سلامت بمانی و شاد
درضمن ،جان تان سلامت بلامیسر
خیلی باهم تعارف داریم ودرسطح وسیع ترمی شودگفت نوع سیستم سیاسی آدمهاراوادارمی کندبه دورویی،آدمهایی که به شکل وحشتناک نقاب به چهره دارند واین راخیلی بیشترمی شوددرادارات دولتی دید.خیلی بده،خیلی.
آدمهای پر ادا و تظاهر
احساس کردم این پست رو خودم نوشتم
خیلی در کت میکنم یکی از دوستانم پسرش به دنیا اومد ما همه شوکه شدیم چون هر بار که میپرسیدیم باردار نیستی میگفت نه حالا این دوستمون از زیروبم زندگی همه مون خبرداشت وما چیزی رو ازش پنهون نمیکردیم
چه خوب که یکی رو دیدم حس منو تجربه کرده. مثل آب یخیه که رو سرت خالی کرده باشن
....انتطاری جزصداقت وسادگی ندارم.حتی در دوستی مجازی هم همینطورم.
اینجا ، بوی خوشی دارد.بوی خوش صداقت وسادگی صحرا بانوی جانان مان
دل تون شاد واحوال تون خوش
فدای شما باران جان.