استاد

روزی که گذشت  اولین روز تدریسم بود. تجربه ای جدید با کلی استرس.  سروکارم با دانشجوهای پزشکی یا طب است که به دو گروه تقسیم شده بودند. ساعت هشت با یک گروه و ده با گروه دیگر.   کلاس اولی کمی از دستم دررفت. مهمترین علتش هم ناآشنایی با محیط کلاس و دانشجوها بود. استرس لهجه ی ایرانیم را هم داشتم و همان اول به دانشجوها گفتم که اگر جایی را متوجه نشدند بگویند تا معادلش را پیدا کنم. چند تا تپق علمی هم موقع تدریس زدم که مچم را گرفتند و من هم پذیرفتم و اصلاح کردم. خلاصه هرچه سوتی بود سر کلاس اول دادم و در عوضش کلاس دوم را خیلی خوب اداره کردم. دیگر استرس نداشتم و تپق هم نمی زدم. دانشجوهای کلاس دوم ساکت تر و سربه راه تر بودند و ازشان خیلی راضی بودم. آقای همسر دوست داشتنی اول صبح مثل والدینی که بچه شان را روز اول مدرسه همراهی می کند برایم صبحانه آماده کرد و بعدش تا دانشگاه آمد و وقتی مطمئن شد که وارد کلاس شدم رفت. ما صبح زودتر رسیده بودیم و هنوز دفتر اساتید باز نشده بود به ناچار در اتاق رئیس دیپارتمان بخش کلینیکال مهمان شدیم که آقای دکتر بسیار محترمی بودند. موقع رفتن به کلاس رو به آقای همسر گفت خانمتان دیگر safe  است خیالتان راحت و ما هم خندیدیم و آقای همسر خداحافظی کرد. موقع ورود به کلاس مشخصا دانشجوها از دیدن استاد جدید جا خوردند و یکی از دخترها رسما به کنار دستیش گفت اوه ببین این استاد است! دخترکی لاغر با  تیپ سرمه ای و کفش و روسری طوسی کیف لپتاپ به دست با آرایشی ملیح همراه یک لبخند ژوکوند، ظاهر استاد جدیدشان را تشکیل می داد. آقای همسر  شوخی می کرد که کاش ما هم از این  استادها دوران دانشجویی داشتیم. وسط کلاس صدایم گرفته بود بس که تند تند و بلند بلند حرف زده بودم. سعی کردم کلاس یک طرفه نباشد و مطالب تکراری که قبلا خوانده بودند را از خود دانشجوها پرسیدم و تک و توک بلد بودند. هرچند دقیقه یکبار هم آنچه درس داده بودم را دوباره تکرار می کردم و ازشان می پرسیدم، برایم خیلی مهم بود که شیرفهم شوند. پرحرفی نکنم تدریس و استادی تجربه ی بسیار جالبی است، وقتی گوشت باید به استاد شنیدن عادت کند. برنامه ی درسی که برایم چیده بودند تمام هفته بود و من داوطلبانه واحدهای درسی را پس دادم و به یک روز در هفته بسنده کردم چون باید برای خواندن زبان برنامه بریزم . هدف ممهتری هست که باید برایش به اندازه ی کافی وقت بگذارم.