چقدر جفت و جور شدن دو تا آدم داستان دارد. من و آقای همسر در موارد ماژور با هم تفاهم داریم اما به ریزه کاریها که می رسد تازه محل اختلاف پیدا می شود. آقای همسر مثل اکثریت مردان خیلی در قید و بند آداب و رسمیات نیست. هرچه برای من پرستیژ و تیپ و کلاس در حد مورد انتظارم اهمیت دارد او بیخیال این چیزهاست. به قول خودش نه اینکه برایش مهم نباشد اصلا نمی دانسته که اینها مهم هستند، تا قبل ازدواج برایش مطرح نبوده و حالا دارد کم کم آشنا می شود. کودک درون آقای همسر خیلی زنده و فعال است، آنقدری که وقتی با خواهرزاده هایش کارتون نگاه می کند پایه پای آنها ذوق می کند و می خندد و من هم جمع کودکانه شان را تماشا می کنم. آقای همسر شدیدا بچه دوست است و بر خلاف او من تمایلی به مادر شدن ندارم. چندبار که در مورد بچه دار شدن حرف زدیم به سختی توانستم قانعش کنم که تا قبل از تثبیت وضعیت زندگیمان حرف بچه را به میان نیاورد. آقای همسر سرش حسابی توی حساب و کتاب است. قسمت اقتصادی زندگیش شدیدا مدیریت شده است و این برای من که هیچوقت نتوانستم حساب دخل و خرجم را برابر کنم خیلی خوب است. آقای همسر ماشاالله اشتهای فوق العاده ای دارد. راستی اینجا رسم است زن و شوهر در یک ظرف غذا می خورند و از آنجایی که من کم خوراک هستم آقای همسر مجبورم می کند بیشتر از عادتم بخورم که ظاهرا این پرخوری به من نساخته و گوارش را حسابی به هم ریخته است. خلاصه سر چنین مسائلی جنجال داریم و دست آخر هم چاره ای جز پذیرش همدیگر نداریم.
فکر نکنم دیگه الان شهری باشه که تو یک ظرف غذا بخورن مگر جنگل ها امازون / در ضمن بچه خیلی بد افرین بر شما که بد ت میاد
و فکر کنم ادبیات کلامی شما در اعماق جنگلهای آمازون هم پیدا نشود
خدا را شکر
این لحظه ها شیرین هستند
آروم آروم مزه مزه کن
عادت میشوند به زودی
واسه عادت شدن که زوده. چون فعلا تو سروکله هم میزنیم ناجور
وقتی که کسی رو زیر نظر داری و به اخلاق و رفتارش دقت می کنی خیلی لذت بخشه ... مخصوصاً که طرف رو دوست داشته باشی
راستی صحرا برامون نگفتی که چطور با هم آشنا شدین درسته ؟
روزای اول که آقای همسر آقای خاستگار بود ننوشتم؟ یه دوست ما رو به هم معرفی کرد و ما از راه دور آشنا شدیم.