زندگی در سفر

سخت است با موبایل بنویسم. علت  ننوشتن این روزهایم  هم این است  زورم می آید لپتاپم  را از ته چمدان بکشم بیرون و کابل گوشی را وصل کنم تا اینترنتش فعال شود. همین گزارش دست و پا شکسته را از من بپذیرید.  

---

 دو هفته کمتر است  آمده ایم وطن. هفته اول فشرده قسمت اعظم کارهای اداری را پیش برده آیم.  مانده است یک قسمت دیگر که فعلا گیر دارد و همسر و فامیل محترمش پیگیر راه گریزی برایش هستند. یک هفته در پایتخت بودیم و چند روزی است آمده ایم شهرستان آبا و اجدادی همسر محترم. اینجا همه چیز به ریشه طبیعی اش بسیار نزدیک است. ردیف درختهای چنار کنار مزارع کشاورزی. کوههای گلی شهر را محصور کرده اند. درختهای سیب در حیاط خانه خودنمایی می کنند و اهالی خانه از چاه آب می کشند. اینجا آنقدر سرد است که یخچال به کار ندارد.  همین حالا از زیر دو تا پتو دارم برایتان می نویسم. خواهر همسر علاقه وافری به پرورش گل و گیاه دارد. همه طاقچه های خانه راگلدان های ریز و درشت است. مادر آقای همسر پیرزن فوق العاده مهربان و دلسوزی است. کمرش به کلی خمیده و نمی تواند مستقیم راه برود اما بزنم به تخته مثل فرفره توی خانه می چرخد و کارها را انجام می دهد. خانواده خواهر آدمهای بسیار محترمی هستند. خواهر آقای همسر رئیس یکی از مراکز فعال حقوق زنان است و ماشاالله یک زبانی دارد که هیچ کس حریفش نیست. داماد خانواده هم شخص متین و باشخصیتی است که عاشق بچه هایش است و بچه هایش او را به اسم کوچک صدا می زنند. اینجا همه آقای همسر را شدیدا دوست دارند و جانشان برایش در می رود. خوب طبیعی است من هم که به او وصل شده ام حسابی مورد لطف و توجهشان هستم. خلاصه اینکه اینجا بهم بد نمی گذرد. خود شهر که شهریست باستانی با آثار تاریخی بی نظیر و مناظر طبیعی بکر.