-این روزه داری هم بدجور دارد فشار می آورد. سردرد شدم و حسابی ضعف کردم. چرا اینقدر کشدار شده است روزهای این ماه؟
-توی این ماه رمضانی نمی دانم استادها چرا اینقدر بی انصاف شدند، گروه ما مجموعه ای از خودخواهترین استادها را تشکیل می دهد که ساعت کلاس ها را با برنامه خودشان می چینند و هروقت هم کاری برایشان پیش بیاید اولین گزینه کنسل کردن کلاسهایی است که با دانشجوهای هم رشته خودشان دارند و بدترین تاریخ ها و ساعتهای ممکن برگزاری کلاس هم نصیب دانشجوهای بدبخت گروه خودشان می شود. ساعت 8 صبح یا 3 عصر شمر هم کلاس نمی گذارد که اینها می گذارند! به قول یک بنده خدایی یک مشت خرفت دور هم جمع شده اند فکر می کنند چه خبر هست.
-آقای خاستگار نتوانست اینترنتی نوبت سفارت بگیرد به توصیه دوستش که سابقا کارمند سفارت بوده می خواهد حضوری برود ببیند می تواند کاری از پیش ببرد یا نه. این کار هم مستلزم این است که خودش و خواهرش یکی دو روز مرخصی بگیرند بروند سفر. امیدوارم نتیجه بدهد.
-تا آخر ماه سرکار می روم، حقوقم را که گرفتم بسته به تاریخ آمدن آقای خاستگار مرخصی می گیرم و در صورت پیش رفتن کارهایمان استعفا می دهم.
-فرم خروج از کشور را هنوز پیش استاد راهنمایم رو نکرده ام، در واقع استادم هنوز هیچی نمی داند و من هم ممکن است اصلا بهش نگویم چه خبر است.
+یک اعتراف بکنم؟ حالم از درس و دانشگاه به هم می خورد. می خواهم بالا بیاورم روی زندگی دانشجویی و متعلقاتش.
باید همان دیروز آن کلمه زیبایی که با "پ" شروع می شود را پشت کارت دانشجوییت می زدم!
"پ"؟ اون دیگه چیه؟ مغزم کار نمیکنه
شما ساعت چند کلاس دوست دارید؟ سفارش بدید براتون همون ساعت بگذارند.
بلافاصله رفتن دوباره به دانشگاه آدم را خیلی خسته می کند. مخصوصا که یک دفعه دکتری با ارشد یک تفاوت فاجعه بار دارد.
اگه سفارشی بود که خوب بود، فعلا استادا سفارش میدن ما هم باید سرویس بدیم!
روزه داری و اینهمه برنامه خیلی سخته
خدا قوت خانوم
انشاله موفق باشی
بهترین تصمیمها را میگیری مطمئنم
برات بهترینها را آرزو میکنم
گندم یک دقیقه هم نشد این پست را نوشتم! فرصت بازخوانی پیدا نکردم که تو کامنت دادی. مرسی عزیز دلم.