بک جور حس عجیب ندامتی می آید سراغت وقتی ساعتهای ست را بعد از دو سال و نیم ازدواج کنار هم می گذاری و می بینی ساعت همسر جان‌مثل روز اولش برق می زند و صفحه ی ساعت تو پر از خش شده! همسر من مال نگه دار خوبی است فرقی نمی کند چه باشد، ساعت، کفش، موس لپتاپ یا ماشین و خانه. حتی یک سری لباسهایش را من برایش همان اول ازدواج کنار گذاشتم تا بدهد به نیازمند. از آن ویژگیهایی است که فکر می کنم باید در خونت باشد. در خانواده ی من، تنها برادر بزرگم است که این ویژگی را دارد و بقیه مان اصلا استعدادی در نگهداری و مراقبت از اموال و داشته هایمان نداریم. گاهی که به بچه ی خیالی مان فکر می کنم دوست دارم یک سری ویژگی ها را از پدرش یاد بگیرد مثل همین مال نگه داری یا با حوصله بودن و از همه مهمتر دلی که با کوچکترین خوشی ها شاد می شود و از ته دل می خندد. خوش به حال کودک خیالی مان!
مامان من معتقدن که هیچ وقت واسه اینجور چیزا غم غصه نخورین.همون تو دلتون اونو مثل روز اولش ببینین کافیه
همه میگن اگه عینک نزده بودی معلوم نبود...
عینک آفتابیم یه خش افتاد.جریانش این بود که نفر جلویی از زیر درخت گذشت و
نفردومی که من بودم؛شاخه محکم خورد به چشمم.
منم تقریبا مال نگهدارم
آره خدا رو شکر عینک به چشمت بوده
منم تقریبا مال نگه دار خوبی هستم..
خوش به حال شوهرت