از کجا چه خبر

این روزها مثل همیشه سرم شلوغ است، خبرنسبتا خوب این بود که 

  مادرم بالاخره وقت مصاحبه گرفت اما متاسفانه سفارت ترکیه ویزا نمی دهد مگر اینکه مستقیم از خود سفارت آمریکا به وزارت خارجه اش نامه بزنند، خیلی پیگیری کردم این چند هفته متاسفانه جواب درستی نگرفتم و مجبور شدم  وقت مصاحبه را عقب بیندازم تا راه حلی پیدا کنم. در بدترین حالت مادرم باید به کشورهای همسایه برود تا ویزای ترکیه بگیرد، خیلی مسخره است؟ می دانم و این دفعه ی اول نیست که از این جور سنگهای اداری جلوی پایمان می اندازند. مادرم واکسنهایش را زده، کارت زردش را گرفته، چمدانش را بسته و منتظر است کارهایش جور شود. هر چه خیر باشد.

 خبر دیگر اینکه هفته ی دیگر اولین مصاحبه ی کاری ام را در پیش دارم. روی کاغذ شغل رویایی ام هست، البته در شیکاگو نیست، در ایالت همسایه هست که ۵ ساعتی با ماشین از ما فاصله دارد. خود بیمارستان آنجا برایم پرواز و هتل را رزرو کرده البته این انگار معمول است که وقتی کاندیدا از شهر دیگری می آید هزینه ی مسافرت را بپردازند‌. خلاصه برایم دعا کنید و انرژی‌های خوبتان را بفرستید. 

پی نوشت: امروز تولدم بود یا بهتر بگویم دیروز چون ساعت از دوازده شب رد شده، کار خاصی نکردم، دوشنبه تولد پسرک است گذاشتیم همه ی تولدها را با هم جشن بگیریم. برایش کیک سفارش داده ام اگر شد عکسش را می‌گذارم.