نه به چند وقت پیش که نگران حس نکردن حرکت پسرک بودم و نه به الان که پسرک لحظه ای آرام نمی گیرد و لگدهایش گاهی آنقدر واضح است که همسر جان هم به راحتی می تواند حسش کند. سه ماهه ی دوم هم به سلامتی دارد تمام می شود و ثلث این ماجراباقی مانده. خریدهایم فعلا معلق مانده، باید به خودم قول بدهم بعد از امتحان جمعه خرده ریزه ها را کاملا  بخرم و از لیستم خط بزنم. وزنم زیاد شده و دیگر به قول خواهر همسرجان که تصویری حرف می زدیم شبیه مامانها شدم. این روزها تلاشم بیشتر شده و روحیه ی بهتری دارم. از آن حالت گیر دادن و غر زدن بیرون آمدم و هورمونها فعلا روی خوشم را به همه ‌نشان‌ می دهد. فعلا همین ها را داشتم تا بنویسم. وبلاگهایتان را می خوانم خاموش، مراقب خودتان باشید :)